ارزیابی بالینی بیهوشی حاصل از پروتوکل ترکیبی اسپرومازین-فتتانیل-کتامین در سگ

  هدف از انجام این تحقیق، ارزیابی خصوصیت بالینی اضافه کردن داروی فتتانیل در پروتوکل ترکیبی کتامین-اسپرومازین در ایجاد یک ترکیب داروئی برای بیهوشی عمومی سگ و ارزیابی بالینی حیوان حین بیهوشی می باشد.در این تحقیق از 12 قلاده سگ بالغ نژاد مخلوط که در دو گروه 6 تایی،آزمایش و کنترل تقسیم شدند استفاده گردید.در گروه آزمایش،القا بیهوشی با تزریق عضلانی اسپرومازین مالتات به میزان 0.2 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم و بعد از 10 دقیقه تزریق وریدی فتتانیل سیترات به میزان 0.1 میلیگرم به ازای هر کیلو گرم و بلافاصله تزریق عضلانی کتامین هیدروکلراید به میزان 20 میلی گرم در هر کیلوگرم انجام شد.در گروه کنترل القا بیهوشی با تزریق عضلانی اسپرومازین مالتات به میزان 0.2 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم و 10 دقیقه بعد تزریق عضلانی کتامین هیدروکلراید به میزان 20 میلی گرن به ازای هر کیلوگرم انجام شد.طی یک ساعت بعد از القای بیهوشی در هر دو گروه آزمایش و کنترل ،در فواصل 10 دقیقه ای، تعداد ضربان قلب،تعداد تنفس، درجه حرارت مقعدی و همچنین طول دوره بی دردی و طول دوره بیهوشی مورد بررسی قرار گرفت.جهت تجزیه و تحلیل آماری نتایج از آزمونT ،آنالیز واریانس(ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد و مقادیر P کمتر از 0.05 از نظر آماری معنی  داری قلمداد گردید. نتایج حاکی از افزایش تعداد ضربان قلب و کاهش درجه حرارت مقعدی در هر دو گروه، افزایش معنی دار طول مدت بیهوشی و طول مدت بیدردی در گروه آزمایش و کاهش معنی دار تعداد تنفس در گروه آزمایش بود.به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که اضافه کردن فتتانیل با دور 0.1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم به پروتوکل ترکیبی کتامین-اسپرومازین در سگ باعث افزایش طول مدت بیدردی و طول مدت بیهوشی می شود ولی باید ظهور عوارضی نظیر تعاداد کاهش تنفس و احتمال ایجاد آپنه در مراحل ائلیه تزریق را و هاپتوترمی در بیهوشی های طولانی مدت در نظر داشت.